1970'ler. ABA ve NBA büyük bir savaş içinde. ABA lisede kendini gösteren bütün iyi atletleri vakit kaybetmeksizin NBA'den çalıyor. Dr. J başta olmak üzere olağanüstü yetenekler NBA seyircisini kendi salonlarına çekmeye başlıyor. 1976 senesinde çılgın basketbolcuların cirit attığı, spektaküler hareketlerle dolu ABA, bir smaç yarışması düzenlemeye karar verdi. Profesyonel basketbol tarihinde bilinen ilk büyük smaç yarışması. (NBA smaç yarışmaları 1984'e dek yapılmadı.)
Katılanlar: Larry Kenon(Spurs), George Gervin(Spurs), Artis Gilmore(Colonels), Julius Erving(Nets), David Thompson(Nuggets)
Bu kadroyu görüp "oha" diye bağırmamak mümkün değil. Siz de çekinmeyin bağırın. Kenon'u çıkarırsak en iyi 5[1] ABA oyuncusunun 4'ü smaç şampiyonu olmak için yarışıyorlar. Güzel zamanlar.[2]
Şampiyon: Julius Erving, New York Nets
***
[1]George Gervin, Artis Gilmore, Julius Erving, David Thompson + Moses Malone
[2]Eskiden all-star maçlarının devre arasında smaç şampiyonası düzenlenir, pek çok büyük yıldız turnuvaya katılırdı. Son yirmi senede all-star organizasyonu tüm haftasonuna yayılan büyük bir festivale dönüştü. Maç tansiyonu erozyona uğrarken smaç yarışması da kan kaybetti. Son 10 senede neredeyse hiçbir yıldızı bu emsalsiz atletizm gösterisinde izleyemedik. 2000'den beri yalnızca birkaç önemli basketbolcu (Howard, Amar'e, Blake... o kadar) bu ödülü kazanmaya çalışınca meydan Nate Robinson'a kaldı amk. LeBron, Wade... 6 milyar insanın huzurunda sizlere soruyorum: Buna niye izin verdiniz? Dangalaklığa bakar mısınız? Dünya'nın en büyük atletleri saha kenarında tempo tutup kikirdiyor, bütün salon üst üste dandik smaçlara mahkum oluyor. Sinema setinde Harrison Ford varken Han Solo rolünü bana oynatmak ya da Bolt fotoğraf çekerken Akrep Nalan'a 100 metre koşturmak gibi bir şey.
No comments:
Post a Comment